ایجاد یک سیستم پشتیبان تصمیم گیری مدیریتی برای انتقال گوزن زرد ایرانی به مناطق جدید در ایران

گوزن زرد ایرانی یکی از گونه های نادر گوزن در دنیا است که جمعیت بومی باقی مانده آن، به اطراف رودخانه های دز و کرخه در جنوب غربی ایران محدود می شود. به عنوان یک گزینه مدیریتی برای حفاظت بیشتر، افرادی از این گونه طی نیم قرن گذشته، به ایستگاه هایی محصور در مناطق مختلف ایران معرفی شده است. طی برنامه های معرفی، ساختار جمعیتی گروه های معرفی شده و امنیت حاکم بر مناطق مختلف متفاوت بوده است، لذا جمعیت های مختلف، نرخ رشد متفاوتی داشته اند. در این مطالعه نرخ رشد جمعیت همه ایستگاه ها محاسبه و عوامل موثر بر موفقیت انتقال شناسایی و مدل سازی شده است. علی رغم کمبود داده های کمی در خصوص اکولوژی گوزن زرد ایرانی و زیستگاه آن، دانش کیفی بسیار با ارزشی نزد متخصصین و کسانی که بر روی این گونه کارهای تحقیقاتی و یا اجرایی انجام داده اند وجود دارد که می تواند عملکرد گزینه های مدیریتی را ارتقاء دهد. در این پژوهش، داده های کمّی در دسترس و دانش کیفی برای مدل سازی موفقیت انتقال گوزن زرد ایرانی بکار گرفته شد. مدل پشتیبان تصمیم برای مدیریت انتقال گوزن زرد ایرانی می تواند موفقیت برنامه های انتقال را تحت سناریوهای مختلف پیش بینی کند. رفتار مدل با استفاده از 13 برنامه انتقال در ایران مورد بررسی قرار گرفت که نتایج قابل قبولی بدست داد. مدل تهیه شده میزان موفقیت برنامه انتقال 11 ایستگاه را به درستی پیش بینی نمود. این مدل می تواند برای شناسایی ایستگاه هایی که بالقوه قادرند پذیرای جمعیت گوزن زرد باشند مورد استفاده قرار گیرد. همچنین، می توان مدل را همگام با اطلاعات جدیدی که در خصوص گوزن زرد ایرانی بدست می آید، به هنگام نمود.